Blog

Foto: Ansje Visser. www.ansvisser.nl

Hans en Corrie leerden elkaar in 2019 kennen bij het Leger des Heils. Beiden hebben dan al een heel leven achter zich en zijn op dat moment vrijgezel. Corrie is heilsoldate en Hans is als adherent verbonden aan het leger des heils. Adherenten zijn gastleden die (nog) geen heilsoldaat willen of kunnen worden. Voor Corrie was Hans liefde op het eerste gezicht en zij heeft hem spontaan na een bijeenkomst gevraagd of hij haar vriend wilde zijn. Hans, enigszins verbouwereerd,  heeft daar JA op gezegd en vanaf dat moment zijn ze onafscheidelijk. 

Bij Corrie werd in 2009 bij toeval een verdikte hartspier ontdekt, Hans heeft een ernstige vorm van COPD. “Ik zorg voor Corrie en Corrie zorgt voor mij. Samen zijn wij een sterk stel en maken we het beste van ons leven. Ondanks alle beperkingen waar we tegenaan lopen, genieten we van het leven. We halen troost uit ons geloof”.

Corrie

Corrie heeft altijd in de zorg gewerkt. Eerst als zorghulp in de wijk en de laatste acht jaar - totdat Corrie afscheid nam van haar werk - als voedingsassistente in een verzorgingshuis. “De functie van voedingsassistente werd wegbezuinigd en daardoor hield mijn baan op te bestaan. In 2013 heb ik mijn werk gedag gezegd en vanaf dat moment heb ik niet meer betaald gewerkt”. Corrie had tot 2014 geen last van de verdikte hartspier die al eerder bij haar was vastgesteld en was daar eigenlijk niet zo mee bezig. “In 2014 kreeg ik pijn op mijn borst, ik kende deze pijn niet en het beangstigde mij. Tot die tijd bezocht ik nooit een arts voor de verdikte hartspier.  In het ziekenhuis werd gelukkig geen acuut gevaar geconstateerd, wel een verhoogde bloeddruk. Reden genoeg om mij onder controle te houden.  Vanaf dat moment bezoek ik jaarlijks een cardioloog.  Het jaar 2017 was een bewogen periode voor mij. Op een ochtend ging mijn toenmalige partner boodschappen doen, hij is nooit meer thuisgekomen. In een winkel is hij getroffen door een hersenbloeding. Uiteindelijk is hij een week later overleden. Van alle stress en emoties ben ik veertig kilo afgevallen. Een geluk bij een groot ongeluk; de cardioloog had mij net gezegd dat ik moest afvallen. Ondanks alle stress en emoties ging het met mijn hart goed”.

“In 2017 ben ik toegetreden tot het Leger des Heils. Mijn zus was heilsoldate en zo ben ik in contact gekomen met het leger. Ik voelde mij er vanaf het begin thuis en heb mij actief ingezet voor hen.  Ik heb veel vrijwilligerswerk binnen het leger gedaan. Zo heb ik kinder- en jeugdactiviteiten georganiseerd en jaren de tweedehands winkel gerund. Ik deed dit met hart en ziel, totdat de winkel opgeheven werd. Ik was al eens mijn betaalde baan verloren waar ik mij met mijn hele hart aan verbonden had, nu gebeurde met dat nog eens met mijn vrijwilligerswerk. De winkel was echt mijn plek. Ik ben toen helemaal gestopt met vrijwilligerswerk”.

Het leger was ook de plek waar Corrie Hans leerde kennen. “Hans deed net daar zoals ik vrijwilligerswerk.  Ook bezochten we onafhankelijk van elkaar samenkomsten van het Leger. Daar zag ik hem geregeld.  Op een zondag in 2018, na een samenkomst, ben ik op Hans afgestapt en heb ik hem gevraagd of hij mijn vriend wilde zijn”. Hans was zeer verrast over deze directe vraag: “We kenden elkaar niet, ik had Corrie weleens gezien maar eigenlijk nooit echt gesproken. Ook ik was alleen op dat moment en heb de gok gewaagd, ik had niks te verliezen”.  Vanaf dat moment waren Corrie en Hans onafscheidelijk. Helaas was dit geluk van korte duur.  Corrie: “In 2019 kreeg ik last van pijn op mijn borst en ging ik naar het ziekenhuis”. Een tijd van onderzoeken brak aan. Corrie ging steeds verder achteruit en in september 2020 werd er een CRT-D (1) geplaatst. De pompfunctie van Corrie bleek van 46 % naar 33 % gegaan, een cruciaal punt waarop vaak besloten wordt een ICD te plaatsen. Een CRT-D zorgt ervoor dat het hart efficiënter gaat pompen en daardoor beter bloed en zuurstof naar het lichaam pompt. Corrie bleef pijn houden en veertien dagen na de operatie bleek de CRT-D gedraaid te zijn. Corrie werd niet opnieuw geopereerd, zij leeft tot op de dag van vandaag met pijn in haar oksel door de gedraaide CRT-D.  Ondanks deze pijn is haar leven in positieve zin veranderd: “Ik heb geen pijn op de borst meer gehad, ben minder benauwd en heb meer energie. Ik ben nu minder afhankelijk van Hans”.

Hans

Hans heeft een bewogen leven achter de rug. Hans was tot 2012 werkzaam in de metaalsector als freezer. Hij had een partner met wie hij een zoon had. In 1992 verliet zijn partner hem en zag Hans zijn zoon nog weinig. Tot op de dag van vandaag heeft Hans weinig contact met zijn zoon.  Hans raakte dakloos en woonde op zeer uiteenlopende plekken. “Op een gegeven moment vond ik een plek waar ik in een caravan kon wonen. Dat was een mooie tijd. Ik ging naar mijn werk en s avonds genoot ik van de vrijheid van het buiten wonen. Ik ontmoette toen iemand die mij wat begeleidde en via hem vond ik een kamer. Ik was ondertussen zo aan mijn vrijheid gewend dat ik er niet tegen kon om op een kamer te wonen. Ik ben gaan zwerven en heb op vele plekken gewoond. Ik had nog steeds mijn werk als freezer. Ik heb helaas een paar beroertes gehad. Daarna kon ik mijn werk niet meer verantwoord uitvoeren en kwam ik in de ziektewet terecht. Na twee jaar ziektewet kreeg ik een WIA-uitkering. Naast de hersenbloedingen die ik gehad heb, heb ik ook COPD. Ik kan soms zulke heftige hoestbuien hebben dat ik het bloed uit mijn lijf voel trekken en dreig flauw te vallen. Gelukkig komt dat nu niet meer zo vaak voor”.

”Ondertussen was ik naar Utrecht verhuisd waar ik een eigen flatje had. Vanuit mijn flat had ik mooi uitzicht, waardoor ik mij vrij voelde ook al woonde ik in een huis. Ik wilde mij nuttig maken en ben vrijwilligerswerk gaan doen. Zo kwam ik bij het Leger des Heils terecht om bij de dak- en thuislozenopvang te werken. Als ervaringsdeskundige wilde ik een steentje bijdragen aan het welzijn van deze groep. Ik weet als geen ander wat het betekent om dakloos te zijn. Daarnaast ben ik jaren mantelzorger van Theo geweest, tot hij overleed.  Theo was verbonden aan het Leger des Heils en hij was mijn toegang tot het leger. Je kan wel zeggen dat ik zorgzaam ingesteld ben. Ik vind het dan ook niet meer dan normaal dat ik nu voor Corrie zorg, alhoewel Corrie ook voor mij zorgt. We mantelzorgen voor elkaar”.

Corrie en Hans

 Hans: “Ons leven samen is veranderd. Van een redelijk actief leven naar een leven binnenshuis. Corrie kan door hartfalen minder dan voorheen. Zij heeft haar vrijwilligerswerk moeten stoppen. Wel bezoekt zij nog de samenkomsten van het leger. “Ik ben nu veel meer actief vanuit huis Zo ben ik dj bij een internetradiostation. Ik draai daar een paar keer per week Nederlandstalige muziek”.

“Ik ben dankbaar voor het leven wat ik samen met Corrie leid. In november 2020 zijn we getrouwd. In voor en tegenspoed. Na zoveel tegenslagen in het leven, kan ik zeggen dat ik ondanks de beperkingen die er zijn, een tevreden mens ben.  We kunnen samen gelukkig goed praten over alle tegenslagen die op ons pad zijn gekomen. We zijn veel samen en dat is goed.

Ik ben nog steeds blij dat Corrie op een dag op mij afkwam en vroeg wil je mijn vriendje zijn!”  

Met dank aan Corrie en Hans lammers voor hun levenserhaal.  

MENSEN MET LEF

Dit levensverhaal is een onderdeel van een serie verhalen waar ik mensen interview over hun proces, hun weg die zij gaan en zijn gegaan na het ontstaan van chronische aandoeningen.  Welke krachten zijn zij in zichzelf tegengekomen? Waar liepen zij tegen aan? Een serie portretten van mensen met LEF! Lef om het leven een positieve wending te geven ondanks of misschien wel dankzij de beperking die op hun pad gekomen is.

Het is mijn missie om aandacht te vragen voor onzichtbaar verdriet, voor levend verlies.