Blog

Dit druilerige weer al wekenlang, maakt dat ik een periode van inkeer heb. Volgens het ritme van de seizoenen is de zomer de periode van naar buiten gericht zijn, letterlijk veel buiten zijn, samen zijn, energie opdoen voor de seizoenen die hierna komen.
Herfst en winter, voor mij de periodes van loslaten, van naar binnen gericht zijn, om in de lente het nieuwe in mijzelf tot bloei en groei te laten komen.  Voor mij voelt deze zomer als herfst, als periode van inkeer.
Dankbaar ben ik voor mijn twee weken vakantie in Tsjechië waar ik zon heb gehad en energie heb opgedaan. Dat maakt dat ik deze periode van druilerig weer redelijk kan doorstaan. Niet te min voel ik de behoefte om naar binnen te keren. Te onderzoeken wat ik wil en waar ik voor sta.
 
Sinds begin juli ben ik iets minder gaan werken als manager van MantelZ,  om meer tijd te kunnen besteden aan mijn eigen onderneming Buro Ellis & Co. Binnen Ellis & Co houd ik mij bezig met rouw en verlies.
Al snel merkte ik dat ik de bekende “startersfout” maakte. Ik wil te veel diensten aanbieden voor de tijd die ik heb. Ik richtte mij op schrijven, coachen en uitvaartspreker. Te ambitieus, te diffuus en daarmee niet herkenbaar voor mijn doelgroep.  Het uitvaartspreken, wat ik een geweldig vak vindt, heb ik losgelaten. Ik stel mij voor dat je als uitvaartspreker een verschil kan maken voor de mensen die een dierbare verloren zijn. Ze mogen bijstaan in een periode van kwetsbaarheid, ervaar ik als mooi en zinvol werk. Ondanks deze overwegingen, heb ik besloten om dat los te laten, om de diensten die ik aanbied zo dicht mogelijk bij mijzelf te houden, bij mijn kennis en kunde.
 
En dan blijven er nog twee diensten over: coachen en schrijven.
Ik zit vol in het schrijfproces van mijn tweede boek:” Jong en niet vergeten” zoals de werktitel nu is. Een boek over rouw en verlies bij jong dementie. Ik voel mij een bevoorrecht mens dat ik het verhaal van mensen mag optekenen die te maken hebben met dementie op jonge leeftijd. Indringende verhalen van verlies en van hoop. Hoop op een andere kijk naar dementie op jonge leeftijd. Want er zijn nog zoveel talenten en mogelijkheden die mensen hebben die ook gezien willen worden.  En vooral ook ingezet willen worden. Jong en niet vergeten ook qua maatschappelijke waarde.
 
Ik voel mij ook een bevoorrecht mens dat ik naastbetrokkenen mag ontmoeten en hun verhaal kan schrijven.  Stuk voor stuk sterke mensen die aan het rouwen zijn, afscheid aan het nemen zijn van hun partner, vader/moeder, kind die het ooit was. Ja, kind. Veel jonge mensen met dementie hebben nog ouders. En wat een impact heeft deze aandoening ook op ouders. Het natuurlijke proces waar je als ouder inzit om je kinderen steeds meer los te laten in het volwassen leven en bijvoorbeeld zelf ouder te zien worden, draait hier om. Ouders kunnen weer terugkomen in de rol van de zorgende en beschermende vader en moeder omdat hun kind met dementie op zoek is naar de ouder die er als kind was.  
 
Wie tussen de regels door leest, leest hier mijn liefde voor schrijven.  En dan specifiek schrijven van levensverhalen. Verhalen over rouw en verlies. En wie maakt er nou geen verliezen mee in zijn of haar leven?
In mijn eigen onderneming ga ik mij vooral bezighouden met schrijven over verlies. Naast het schrijven hoop ik mijn kennis te kunnen delen middels lezingen, workshop of trainingen over levend verlies. Kennis opgedaan uit de praktijk, van mensen zelf en kennis opgedaan door studie en veel te lezen over rouw en verlies.
En ik wil mijn kennis en kunde delen als coach voor mensen die te maken hebben met verlies.

De periode van inkeer heeft zijn werk gedaan! En nu zomer...
 
Ik ben Ellis Middelhuis, (ervarings) deskundige op het gebied van rouw en verlies. Ik schrijf levensverhalen en coach mensen die te maken hebben met verlies in hun leven.  Voor informatie:  www.ellisenco.nl . Benader mij gerust voor een gratis half uurtje kennismaking.