BLOGS

Ellis Middelhuis

Er moet mij iets van het hart.... Vannacht lag ik wakker.. De studenten naast mij hielden een feestje. Ja dan ga je dingen overdenken. Gister zei iemand tegen mij: " ik hoorde dat er ALWEER dingen aan de hand zijn... Ja inderdaad er zijn alweer dingen aan de hand... Ik schrijf dit omdat niets is wat het lijkt... I Ik weet sinds 7 jaar dat ik een hartziekte heb, ik heb een pompfunctie van 43%. Nog best goed als ik de verhalen lees in lotgenotengroepen. Ik heb een minder functionerende long vanwege een aangeboren afwijking. 7 jaar geleden heb ik een ongeluk gehad waaraan ik een oedeem been heb overgehouden en een chronische ontsteking aan nek en schouder. Het jaar daarvoor had ik een nekhernia. Het was al een zwakke plek en uitgerekend op die kant ben ik gevallen.

Vele dagen weer ben ik moe, heb ik pijn.  Ik zie er s 'ochtends tegen op om op te staan. Niet omdat ik geen zin heb in de dag maar omdat ik door pijnen en stijfheid heen moet. De ene dag erger dan de andere dag.  Ik ben vaak moe.. Elke avond ga ik in de lymfpress vanwege het oedeem. S'ochtends werk ik mij in therapeutische kousen en een idem sexy broek om het vocht tegen te houden. Gelukkig bestaan er geen rontgenbrillen, want je wilt niet weten wat er onder mijn kleding zit..  :)

Elke dag houd ik een dialoog met mijzelf..  Mijn hoofd wil zo graag. Ik hou van het leven. Ik hou ervan om te genieten van het moois van het leven. Elke dag de dialoog tussen wat ik wil en wat ik kan... en daar heb ik geen zin meerin..  Veel energie gaat daarin zitten. Ik ga het proces aan van accepteren.. accepteren dat niets is wat het lijkt.. aan mij zie je niet wat ik allemaal mankeer ( althans als ik mijn kleren aan heb..:) ) en dat levert vaak onbegrip op. Ik heb geen zin meer om mij te verdedigen op opmerkingen als ik hoor dat er alweer wat aan de hand is.. Ik ga accepteren dat ik beperkingen heb, dat ik minder energie heb, dat ik niet alles kan wat ik zou willen.. Ik weet dat dat geen makkelijk proces zal zijn.. De ontkenning dat er met mij iets aan de hand is, ligt om de hoek.

Ik hoef geen medelijden want daar schiet je niets mee op. Wel vraag ik om begrip voor mensen met een onzichtbare beperking.. want niets is wat het lijkt..